Między Wszyskich Świętych a Bożym Narodzeniem, czyli smutna refleksja

Prawie każdy dzień schodzi mi na odwiedzaniu polskich seniorów w ich domach. Czasem to człowiek musi zagadywać, podpytywać i zabawiać na wszystkie modele, ale są i takie odwiedziny gdzie się tylko siedzi i słucha (najszęściej tego samego 100 raz ;-). 

Miałam taką wizytę w tym tygodniu gdzie słuchałam, ale nie były to opowieści jak to wywieźli...  lub przwieźli ... i jak to ciężko było.
Ot tak sobie, pewna prawie 90 letnia pani mówiła, jak chciała żeby syn z rodziną przyjechał do niej na święta (miałam wrażenie, że jestem tylko po to, by mogła to głośno opowiedzieć samej sobie, jeszcze raz).

Ma 3 dzieci (oczywiście wszystkie wiek już prawie emeryturalny). Młodszy syn i córka z rodzinami mieszkają na Tasmanii i często się widują, ale najstarszy syn jak miał 18 lat wyjechał do Queensland, ma żonę i dorosłego syna, którego moja znajoma widziała tylko 3 razy w życiu. A że ten ostatni rok ciężko chorowała więc uwidziała sobie wspólną Wigilię i Święta w gronie całej rodziny.
Zadzwoniła. Syn powiedział jak to bardzo są wszyscy zajęci, ale postarają się przyjechać. Radości nie udało się utrzymać długo w tajemnicy więc po kilu dniach dzwoni do najmnłodszego i ...
Brat do niego już dzwonił, na pewno nie przyjedzie na Święta: "tyle wtedy roboty, że trudno się urwać, ale może za kilka miesięcy, znajdą jakiś wolny termin".

Znajdzie, znajdzie... na pogrzeb matki zawsze znajduje się wolny dzień, tylko z których odwiedzin ona by się bardziej ucieszyła???